Monday, 28 September 2015

സംഭവാമി യുഗോ യുഗോ ....അതുകൊണ്ട് നമ്മളിങ്ങനെ ഗോ ഗോ ...

സംഭവാമി യുഗോ  യുഗോ അതുകൊണ്ട് നമ്മളിങ്ങനെ ഗോ ഗോ ...


നഷ്ടപ്പെടലിൽ  നിന്നെ നമുക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടത്തിന്റെ മൂല്യം തിരിച്ചറിയാൻ കഴിയു എന്ന് പറയുന്നത് തീർത്തും സത്യമാണ് ....അത് വ്യക്തി ആയാലും , വസ്തു ആയാലും .....

അനുവാദം ചോദിക്കാതെ പലരും കടന്നു പോകുന്ന ജീവിതമാണ് നമ്മുടേത്‌ ...കൂടെയുള്ളവരെ കുറിച്ച് പലപ്പോഴും നമ്മൾ ആലോചിക്കാൻ ശ്രമിക്കാറില്ല ...പക്ഷെ അവർ നമ്മളിൽ നിന്നും അകലുകയാണ് എന്ന തോന്നൽ , ആ തോന്നൽ ഉണ്ടാകുമ്പോൾ മാത്രം ആണ് നമ്മൾ ചിന്തിക്കാൻ തുടങ്ങുക ..., അവർ നമുക്ക് ആരായിരുന്നു എന്ന് ...നമ്മൾ അവരെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നോ എന്ന് ....

ഈശ്വരന്റെ തിരക്കഥയിൽ ഇടയ്ക്ക് നമ്മുക്ക് ചില തിരുത്തലുകൾ സാധ്യമാണെങ്കിലും , ആ തിരക്കഥയെ മുഴുവനായും നമ്മുടെ ഇഷ്ടത്തിനു മാറ്റിയെഴുതാൻ കഴിയില്ലല്ലോ അല്ലെ ......അങ്ങനെയാണെങ്കിൽ  നമ്മൾ ആഗ്രഹിക്കുന്ന പോലെ എല്ലാം നടന്നേനെ ...എങ്കിൽ പിന്നെ നമുക്ക്  കഴിഞ്ഞു പോയതിനെ കുറിച്ചോർത്തു പശ്ചാത്തപിക്കേണ്ടിയോ , നടക്കുന്നതിനെ കുറിച്ചു ഓർത്ത്‌ ആകുലപ്പെടെണ്ടിയോ , വരാനിരിക്കുന്നതിനെ കുറിച്ചോർത്തു പേടിക്കുകയോ ചെയേണ്ടി വരില്ലായിരുന്നുവല്ലോ ....അല്ലെ ...??

ഈ ജീവിതം വളരെ വിചിത്രമാണ് ....ഇവിടെ കണ്ടു മുട്ടുന്നവർ അതിനേക്കാൾ ഏറെ വിചിത്രത പുലർത്തുന്നവരും,,,,,കണ്ണ് കൊണ്ട് സത്യം പറഞ്ഞും , നാവു കൊണ്ട് കള്ളം പറഞ്ഞും , ഹൃദയം കൊണ്ട് സ്നേഹിച്ചും , ബുദ്ധി കൊണ്ട് വെറുത്തും കൂടെ നടക്കുന്ന കുറെ പേർ.....

എപ്പോഴും നമുക്ക് ദോഷകരമല്ലാത്ത ഒരു "സേഫ് സോണ്‍" -ഇൽ നില്ക്കാനാണ് നമ്മൾ ശ്രമിക്കാറ്...അത് കൊണ്ട് മാത്രമാണ് നമ്മൾ മനുഷ്യർ ഇത്രയേറെ വിചിത്രമായി പെരുമാറുന്നത് ....!

എല്ലാവർക്കും എല്ലാവരെയും മനസ്സിലാകും ...എന്നാൽ മനപ്പൂർവം മനസ്സിലായില്ല എന്ന് നടിക്കും .....മനസ്സിലാകാതെ പോകുന്ന ചില അപൂർവ്വം നിമിഷങ്ങളെ ഉള്ളു മനുഷ്യജീവിതത്തിൽ ....

പക്ഷെ ആ നിമിഷങ്ങൾ സമ്മാനിക്കുന്ന നഷ്ടം ....അത് വളരെ വലുതാണ്‌ ,,,ഒരിക്കലും നികത്താൻ പറ്റാത്ത അത്രയ്ക്കും  വലിയ നഷ്ടം ...

ആകെപ്പാടെ ഉള്ള ഒരേ ഒരു പോംവഴി അത്ഭുതങ്ങളിൽ വിശ്വസിക്കുക എന്നതാണ് ........അപ്രതീക്ഷിത യാഥാർത്യങ്ങളുടെ സ്വപ്നഭൂമിയായ  ഈ ജീവിതത്തിൽ ചിലപ്പോൾ നമ്മൾ പോലുമറിയാതെ എന്തേലും അത്ഭുതം സംഭവിച്ചാലോ .....???????/

സംഭവാമി യുഗോ  യുഗോ ....അതുകൊണ്ട് നമ്മളിങ്ങനെ ഗോ ഗോ ...!!

Monday, 14 September 2015

ഞാന്‍ ഹിന്ദുവല്ല , ക്രിസ്ത്യനല്ല , മുസല്‍മാനുമല്ല ...ഭാരതീയന്‍ ആണ്...!

ഞാന്‍ ഹിന്ദുവല്ല , ക്രിസ്ത്യനല്ല , മുസല്‍മാനുമല്ല ...ഭാരതീയന്‍ ആണ്...!


   ഭാരതമെന്നാൽ പാരിൻ നടുവിൽ കേവലമൊരു പിടി മണ്ണല്ല  ,
 ജനകോടികള്‍ നമ്മെ നാമായ് മാറ്റിയ ജന്മഗൃഹമല്ലോ..!!



" ഇന്ത്യ എന്റെ രാജ്യം ആണ് . എല്ലാ ഇന്ത്യക്കാരും എന്റെ സഹോദരി സഹോദരന്മാർ ആണ് .ഞാൻ എന്റെ രാജ്യത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നു . 
സമ്പൂർണവും വൈവിധ്യ പൂർണവുമായ അതിന്റെ പാരമ്പര്യത്തിൽ ഞാൻ അഭിമാനം കൊള്ളുന്നു ... "

എൽ.കെ.ജി ക്ലാസ്സു മുതൽ സ്കൂൾ അധ്യയനം അവസാനിക്കുന്ന വരെ നമ്മുടെയൊക്കെ ആഴ്ചയിലെ അഞ്ചു ദിവസങ്ങൾ ആരംഭിച്ചിരുന്നത് ഈ 
പ്രതിജ്ഞയും  ചൊല്ലിക്കൊണ്ടായിരുന്നു .." സമ്പൂർണവും വൈവിധ്യ പൂർണവുമായ " ആ പാരമ്പര്യം , അതിന്റെ സന്തതികൾ ആണ് നാം ഓരോരുത്തരും എന്ന ബോധം .. അരികിലിരിക്കുന്നവന്റെ കഴുത്തിലെ കുരിശോ , അവൻ ഉരുവിടുന്ന ഗായത്രി മന്ത്രങ്ങളോ , അവന്റെ നെറ്റിയിലെ നിസ്കാരത്തഴമ്പോ അന്ന് നമ്മൾ ആരും കണ്ടില്ല .....

ഭാരതം ഒരു ജനാധിപത്യ , മതേതരത്വ , സോഷ്യലിസ്റ്റ്,  റിപ്പബ്ലിക്കൻ രാജ്യം ആണെന്നും അതിലെ പൌരന്മാർക്കെല്ലാം ഒരേ അവകാശമാണെന്നും അദ്ധ്യാപകൻ പറയുമ്പോൾ മതങ്ങൾക്കുമപ്പുറത്തുള്ള  മനുഷ്യത്ത്വമാണ് വലുതെന്നു നമ്മൾ അന്ന് മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു ..പക്ഷെ ആ മതേതര ചിന്തകളിൽ എന്നാണു കൊടിയുടെ നിറം കലർന്നതെന്നു നമ്മൾ അറിഞ്ഞില്ല ....തോളിൽ കൈയിട്ടു നടന്നവന്റെ പേര്  എന്ന് മുതല്ക്കാണ് ഹിന്ദു എന്നും ക്രിസ്ത്യൻ എന്നും മുസല്മാൻ എന്നും മാറിത്തുടങ്ങിയത് ....??അറിയില്ല ...

ഭാരതീയന്റെ കൊടിക്ക് ത്രിവർണ നിറമായിരുന്നു ...ആ തൃവർണങ്ങളെയും  ഒന്നായി കണ്ടു നാമെല്ലാവരും ആ കൊടികൾ അഭിമാനത്തോടെ 
ഉയർത്തിപിടിച്ചിരുന്നു...അതായിരുന്നു നമ്മുടെ നിറം ...മൂവർണങ്ങൾ ചേർത്തു സത്യം ജയിക്കാനായി , നീതി ലഭിക്കാനായി , അവകാശങ്ങൾ നേടാനായി  പരിശ്രമിച്ച ഒരു ജനതയുടെ നാട് ... കാലത്തിന്റെ ഒഴുക്കിലാണോ , അതോ മനുഷ്യന്റെ  ചിന്തയിലാണോ മാറ്റം വന്നതെന്ന് അറിയില്ല... 
എപ്പോഴോ ചുവപ്പും , പച്ചയും , മഞ്ഞയുമൊക്കെയായി നമ്മുടെ കൊടിയുടെ നിറങ്ങൾ ,മാറി ...

ത്രിവർണ പതാക പിന്നീടു സ്വാതന്ത്ര്യ ദിനത്തിൽ മാത്രം കാണുന്ന നിറമായി വഴിമാറി ....ഹിന്ദുവും , മുസൽമാനും , ക്രിസ്ത്യനും അവനവന്റെ 
നിറങ്ങൾ തേച്ച കൊടികളുമായി നിരത്തിലേക്കിറങ്ങി ...പിന്നെ ആ കൊടി കൊണ്ടായി വർഗീയവൽക്കരണവും , ജാതീയ മുന്നേറ്റങ്ങളും .....

ഒരു ജാതി , ഒരു മതം , ഒരു ദൈവം മനുഷ്യന് എന്നത് മാറി പതിയെ പല ജാതി , പല മതം , പല ദൈവം മനുഷ്യന് എന്നായി..
ഹിന്ദുവിനുള്ളിൽ ഹിന്ദുവും , മുസ്ലിമിനുള്ളിൽ  മുസ്ലിമും , ക്രിസ്ത്യനുള്ളിൽ ക്രിസ്ത്യനുമായി ....
മനുഷ്യനെക്കാൾ , മനുഷ്യത്ത്വത്തെക്കാൾ  വലുത് മതമാണെന്ന് നമ്മൾ തീരുമാനിച്ചു ....
പിന്നെ മതത്തിന്റെയും , ജാതിയുടെയും പേരിൽ തമ്മിൽ തല്ലും , കുടിപ്പക തീർക്കലും...
അമ്പേറ്റു വീണവനെ കമ്പി കൊണ്ട് കുത്താൻ തുടങ്ങി ....
കുരിശിൽ തറച്ചവന്റെ  നെഞ്ചത്ത്  കാരിരുമ്പ് കുത്തി താഴ്ത്തി ....
കുത്താനും , കൊല്ലാനും കൈയിൽ കിട്ടാത്തവന്റെ ആലയങ്ങളെ കത്തിച്ചു ചാമ്പലാക്കി ....
എവിടുന്നു എവിടെക്കാണ്‌ പോകുന്നതെന്ന് നമ്മൾ മറന്നു .....

ഒടുവിലിതാ ദൈവങ്ങളെ പോലും പാർട്ടിക്കാരാക്കി...പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു കൃഷ്ണനെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റും , ക്രിസ്തുവിനെ കോണ്‍ഗ്രസ്സും , 
മുഹമ്മദിനെ മുസ്ലിംലീഗുമാക്കി ...ഒടുവിലിപ്പോൾ പാവം ഗുരുവിനെ മതമൈത്രിയുടെ നേതാവുമാക്കി കുരിശിലേറ്റി....പോയ പോക്ക് നോക്കണേ ...

എന്തിലും ഏതിലും രാഷ്ട്രീയവും വർഗീയതയും മാത്രം കാണാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ഒരു ജനത ...
ഇതായിരുന്നോ കടന്നു പോയ മഹാന്മാർ സ്വപ്നം കണ്ട ഭാരത 
ഭൂമി ....? 
ഇതിനു വേണ്ടിയായിരുന്നോ ജീവനും ജീവിതവും നല്കി അവർ സ്വാതന്ത്ര്യം നേടി തന്നത് ....??
ഇതു തന്നെയാണോ മതേതര ഭാരതം ....?

അനാവശ്യമായ വ്യാഖ്യാനങ്ങൾ നല്കി പ്രശ്നങ്ങളെ വളച്ചൊടിച്ചു രാഷ്ട്രീയ വല്ക്കരണം നടത്തുന്ന രീതി മാറണം ...ഭരണപക്ഷമോ , പ്രതിപക്ഷമോ അവരുടെ തർക്കങ്ങളോ അല്ല നമ്മുടെ വിഷയം ..., നമ്മുടെ ലക്ഷ്യം രാജ്യത്തിന്റെ  വളർച്ചയും , മനുഷ്യന്റെ ഒരുമയും , സാമൂഹിക നവോത്ഥാനവുമാണെന്ന്  നാം മനസ്സിലാക്കണം ...
ഒരു പ്ലോട്ടിലോ , ഫോട്ടോയിലോ , പെയിന്റിങ്ങിലോ  , കാണുന്ന രൂപത്തിന് പിറകെ പോയി പരസ്പരം പഴി ചാരിയും , കളിയാക്കിയും നമ്മള്‍ 
കാട്ടികൂട്ടുന്ന കോപ്രായങ്ങള്‍ കാരണം നഷ്ടം നമുക്ക് തന്നെയാണെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയണം ..അങ്ങനെയോക്കെ നാം ചെയുമ്പോള്‍ നാം നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നത് നമ്മുടെ  രാജ്യത്തിന്‍റെ അഭിമാനവും , അന്തസത്തയുമാണ് ..

ഭാരതാംബ എന്നല്ലേ നാം പറയാറ് ...അമ്മയ്ക്ക് മക്കളുടെ മതമോ നിറമോ പ്രശ്നമല്ല , അമ്മയെ സംബന്ധിച്ചു  മക്കളാണ് വലിയ സ്വത്ത് .നാനാത്വത്തില്‍ ഏകത്വം എന്ന തത്ത്വം വാക്കില്‍ മാത്രം പോരാ , പ്രവൃത്തിയിലും നാം കൊണ്ടുവരണം .

ഇന്ത്യ ഹിന്ദുവിന്‍റെയല്ല , ക്രിസ്ത്യന്റെയോ , മുസ്ലിമിന്റെയോ അല്ല ... ഇന്ത്യ ഇന്ത്യന്‍റെതാണ് ...ഭാരതമണ്ണിൽ പിറന്നു വീഴുന്ന ഓരോ പൌരനും ഈ 
മണ്ണില്‍ ജീവിക്കാനുള്ള അവകാശം ഉണ്ടെന്നും അത് നിഷേധിക്കാന്‍ ഇവിടെ ജീവിക്കുന്ന ഒരുവനും അധികാരമില്ലെന്നും നാം തിരിച്ചറിയണം ....

കാള പെറ്റെന്നു  കേട്ടയുടനെ കയറെടുക്കുന്ന ഏര്‍പ്പാട് നിര്‍ത്തലാക്കണം. അല്ലെങ്കില്‍ പിന്നെ കയറുമെടുത്തു കാണുന്നവന്റെ പിറകെ ഓടാനെ നേരം കാണു.... 

Saturday, 5 September 2015

അധ്യാപക ദിനാശംസകൾ ....!!!!




                      ജൂണ്‍ മാസത്തിലെ ഒരു മഴക്കാലത്ത് , കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ മിഴികളോടെ സ്കൂൾ വരാന്തയിലേക്ക്‌ നടന്നെത്തിയ ഒരു ബാല്യം നമുക്കെല്ലാവർക്കും ഉണ്ടായിരുന്നു ...അല്ലെ ...??? അന്ന് ആ വരാന്തയിൽ വച്ച് നമ്മുടെ ഇളം കൈകളെ കവർന്നെടുത്ത അത്ഭുതമായിരുന്നു  അദ്ധ്യാപകൻ ....

കരയെണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു , ക്ലാസ്സ്‌ കാണിച്ചു തരാമെന്നും , മിടായി തരാമെന്നും , കൂട്ടുകൂടാൻ കൂട്ടുകാരെ തരാമെന്നും പറഞ്ഞു നമ്മുടെ മുഖത്തു പുഞ്ചിരി വിരിയിച്ച നക്ഷത്രം ....
പിന്നീടു അങ്ങോട്ടുള്ള ക്ലാസ്സുകളിലെ യാത്രകളിൽ  നമുക്ക് വഴികാട്ടിയായി മാറിയ അറിവിന്റെ വെളിച്ചം ....
മാതാവും , പിതാവും കഴിഞ്ഞു നമ്മൾ ആദ്യമായി സ്നേഹിച്ച , വിശ്വസിച്ച , ആരാധിച്ച , മാതൃകയാക്കാൻ ശ്രമിച്ച നമ്മുടെ പ്രിയപ്പെട്ട അധ്യാപകർ....

അവരുടെ സുദിനമാണ് ഇന്ന് .അവരെയൊക്കെ ഓർത്തെടുക്കാനുള്ള ഒരു ദിനം .

എനിക്കുമുണ്ടായിരുന്നു എനിക്കേറെ പ്രിയപ്പെട്ട , എന്നെ പ്രിയപ്പെട്ടവളായി കരുതിയ  കുറച്ചു അധ്യാപകർ ....

ലെൻസി സിസ്റ്റെറിന്റെ മുഖത്തായിരുന്നു ആദ്യമായി ഞാൻ അറിവിന്റെ വെളിച്ചം കണ്ടെത്തിയത് ......എപ്പോഴും പുഞ്ചിരിക്കുന്ന , ഗൗരവത്തിന്റെ മൂടുപടമുള്ള , മിടായികൾ സമ്മാനിക്കുന്ന കർത്താവിന്റെ മണവാട്ടി .....

എന്റെയുള്ളിലും ഒരു എഴുത്തുകാരിയുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു എന്നെ എഴുതാൻ പ്രേരിപ്പിച്ച , പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ച  ഷീജ ടീച്ചറും , ലതിക ടീച്ചറും , സുനിൽ സാറും ......

എന്റെ ഇടവേളകളിലെ സൊറ പറച്ചിലുകളിൽ പങ്കുകാരായ പ്രീത ടീച്ചറും , ശ്രീകുമാർ സാറും ....

എഴുത്തിനെ ഒരിക്കലും ഉപേക്ഷിക്കരുതെന്നും , ഇനിയും ഏറെ എഴുതണമെന്നും പറഞ്ഞ ഗംഗ ടീച്ചർ....

കണക്കിൽ ജയിക്കാൻ വേണ്ടി തല്ലു തന്നു കണക്കിനെ  സ്നേഹിപ്പിച്ച ഗീത ടീച്ചറും , അരുണ്‍ ചേട്ടനും ....

കൂപമണ്ടൂകത്തെ സ്നേഹിക്കാനും , ലോകം കാണാനും പഠിപ്പിച്ച സജൻ മാഷ്‌ ....

മറന്നു പോയ വായനയെ തിരികെ എന്നിലെക്കെത്തിച്ച  ഈശ്വരന്റെ മാലാഖയായ എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട (അവളുടെയും) കുഞ്ഞാട് ...

പഠിത്തത്തിൽ ഞാൻ ഉഴപ്പുമ്പൊഴെല്ലാം ഒരു ജോലി നേടണമെന്ന് പറഞ്ഞു എന്നെ പഠിക്കാൻ നിർബന്ധിതരാക്കിയ റീന ടീച്ചറും , സൗമ്യ ടീച്ചറും.....

ഒരമ്മയെപ്പോലെ എന്നും കരുതലോടെ നോക്കിയ വള്ളി ടീച്ചർ .....
ഒരു അച്ഛനെ പോലെ  കൂടെ നില്ക്കുന്ന സുനിൽ സാർ ...

ഈ പെണ്‍കുട്ടിയുടെ ഓരോ ഉയർച്ചയിലും മനസ്സറിഞ്ഞു പങ്കുചേർന്ന പ്രിയപ്പെട്ട കൃഷ്ണൻ മാമൻ ...

പപ്പട കണക്കു പഠിപ്പിച്ച ശ്രീകണ്ടൻ  മാമൻ ....

പ്രോഗ്രാമ്മിങിനെ സ്നേഹിക്കാൻ പഠിപ്പിച്ച ഞങ്ങടെ തയ്യിലുകാരൻ മാഷ് ....

ഇനിയുമുണ്ട് ഒത്തിരി പേർ...മറക്കാൻ കഴിയാത്ത ഒരുപാട് നല്ല അധ്യാപകർ ....ജീവിതത്തിലെ ഓരോ ഉയർച്ചകളിലും ഇന്നും മനസ്സ് കൊണ്ട് ഞാൻ ഇവരെയൊക്കെ ഓർക്കാറുണ്ട്...

എട്ടാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോളാണ് ഇത് പോലൊരു അധ്യാപക ദിനത്തിൽ സാരിയൊക്കെ ചുറ്റി ഞാനൊരു മലയാളം അധ്യാപിക ആയി മാറിയത് ,,,,,
അന്ന് ഉള്ളിലുദിച്ച മോഹമാണ് അധ്യാപനം ....
ഒൻപതാം ക്ലാസ്സിൽ കണക്കു അധ്യാപികയായി ....
പത്താം ക്ലാസ്സിൽ ഒരു വലിയ സ്കൂളിന്റെ പ്രിൻസിപ്പൽ ആയി ....

ബി .എഡ് എടുക്കാതെയും ഞാൻ ടീച്ചർ ആയി .....പത്തു കഴിഞ്ഞു പിന്നെ നീണ്ട അഞ്ചു വർഷങ്ങൾ ....പല വിഷയങ്ങളും  മാറി മാറി കൈകാര്യം ചെയ്തു ഒടുവിൽ ഉത്തരയുടെ സ്വന്തം മലയാളം അധ്യാപികയായി ...., ആ മഹനീയമായ അവസരം എനിക്ക് സമ്മാനിച്ച കൃഷ്ണൻ മാമൻ ....

പക്ഷെ ജീവിതം കടന്നുപോയ കുത്തൊഴുക്കിൽ അധ്യാപിക ആകാനുള്ള മോഹം ഏതോ വഴിവക്കിൽ വച്ച് കൈവിട്ടു പോയി ....

അനുഭവത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ പറയട്ടെ .....
അധ്യാപനത്തെക്കാൾ മഹത്തായ മറ്റൊരു ജോലിയും ഈ ലോകത്തില്ല ....
കുഞ്ഞുങ്ങളെ പഠിപ്പിക്കുമ്പോൾ , അവരെ സ്നേഹിക്കുമ്പോൾ , അവരോടൊപ്പം സമയം ചിലവിടുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന പരമാനന്ദം.....
വഴി വക്കിൽ ബസ്സ് കാത്തു നിൽക്കുമ്പോൾ , അല്ലെങ്കിൽ വഴിയെ നടന്നു പോകുമ്പോൾ പുറകിൽ നിന്നും കേൾക്കുന്ന ചേച്ചി വിളി ....അവരുടെ മുഖത്തെ പുഞ്ചിരി .....അതിനെക്കാൾ വലുതല്ല ഈ ലോകത്ത് കിട്ടുന്ന മറ്റൊരു സന്തോഷവും .....

എനിക്ക് വഴികാട്ടികളായ എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ടീച്ചർമാർക്കും , എന്നെ സ്നേഹിച്ച  ടീച്ചർമാർക്കും , ഒരു നല്ല അധ്യാപകദിനം  ആശംസിക്കുന്നു ....

ഒപ്പം ഞാൻ പഠിപ്പിച്ച എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട കുഞ്ഞുങ്ങൾക്ക്‌ (ഒപ്പം എല്ലാ കുഞ്ഞുങ്ങൾക്കും ) നന്മകൾ വരേണമേ എന്ന്  ആത്മാർത്ഥമായി പ്രാർഥിക്കുന്നു....